A
noite asubiou e trouxo aos meus soños os crocodrilos do Nilo, os chacais do Deserto,
serpes de Cesta Troiteira co son dun punteiro ao lonxe. Febre e pesadelos, suores,
espritus fixados na retina. Pasan as
horas e a noite medra coma unha enredadeira, tupindo a realidade nese espazo diáfano
entre e vida e a morte do dia.
Naquela
prisión do mar, o peirao era unha chave de pedra, que penetra na fechadura da baia,
con picaportes de madeira petroleada. No punteiro do espigón, unha morge improvisada, patelas de
cadaleito, prañideiras barbadas, mortallas de anzois, sal e xeo coma ultimo
rezo, cadáveres coa mirada mol, esquelas húmidas depositadas sobre as panzas
brancas. Xurelos asustados de corpo presente, esperan un digno funeral; Morenas pementa, Peixes
lagarto de area, Peixes esquío xigantes, Cirúxanos alargados, Barbeiros
lisos, Cardeais de listas laranxas, Fusileiros
de Suez, Bolboretas enmascaradas, Beizos doces de manchas negras, Choupas
cincentas, Vellas cola de lira, Lábridos esplendorosos,
Doncelas circenses, Vellas trompeteiras,
Lábridos limpadores, Salmonetes de barbillón longo, Peixes cristal,
Namorados moteados, Peixes anxo emperadores, Damiselas de ventre branco, Peixes paiaso, Loros
dentóns, Xaboneiros de seis raias, Linguados de
leite, Peixes leóns, Peixes escorpións barbudos, Peixes pedra, Cornetas pintadas,
Peixes cofre amarelo,
Peixes globo enmascarados, Cornudas, Tabeiróns martelo, Raxalátigos, Mantas voadoras, Tartarugas Carey, Gambas chasqueadoras, Cangrexos araña
espiñosos, Camaróns paiaso, Ourizos pastel, Estrelas de mármore, Almexas xigantes
escavadoras, Babosas pixama, Bailarinas españolas... acompañan ao cadáver. Por
entre as maromas, chega xa un intenso olor a loureiro, a chicharro afumado, a
allo fresco, fumata branca da hambruna.
No
dique, de abrigo, garlopa en man, morenos liliputenses afeitan finamente as cadernas.
A cada pasada do cepillo, despréndese un
rizo de ouro de querubín, xergón de viruta, astelas e serrin fan o berce da
quilla durmida. Trencha, martelo, mazo, aixola, berbequí, arman o esquelete do
animal mariño.
Mariñeiros
con argazos no pelo, de branca barba como lixa de sal, miran o mar mentres a súa
pel seca a última marea.
No
asteleiro medieval, unha enorme maquina laranxa vomita fume, con forza titánica
empurra terra dentro o enorme bocoi. As duelas do cascaron falan, estalan, se queixan... mentres
por elas escorrega a iagua coma a pasta recen feita... Os arneiros, cobren a
panza desta cetáceo de madeira.
Nenos baixo o casco, deitan táboas aceitadas ao
paso deslízante do monstro poseidonico. Nenos pingando e mirando de esguello a
pel do Argos.
O
sol se oculta xa tras os afociñados cascos, de sol a sol e con sol, é a xornada
de traballo.
No
centro da vila, espéranos a Mezquita taberna, onde hoxe os fieis pregarán por un
gol. Comezou o encontro, árabes contra árabes, 24 rezos no campo. Opio na
esperanza, soños esféricos para quen asume seu futuro incerto.Vitoria imposible.
Arxélia
perdíu o partido e os favores do profeta. Ledicia, danzas, cánticos berros do
deserto, lume, lume ,lume, de biqueira.
Do Texto Chaid Baladi .. ou a hestoria curta dunha viaxe curta que ainda non rematou.Fran del Buey – Cándido Soria
No hay comentarios:
Publicar un comentario
fala