Capitulo
2.- Ghatos.
Amaneceu..
ou mellor dito transitou a noite. A habitación descóbrese aos poucos, nun lusco
e fusco invertido, luz preñada de palmeiras e oasis filtrándose entre as
entornadas contras do pombal.
Billas
ferruxentas, moribundos, electrodomésticos, sorprendente mencer nunha estancia doutro tempo, calabozo esconchado, paredes esgotadas, tubarias que
aturuxan.
No derradeiro
piso da torre da miseria, agóchase un café clandestino, grandes fiestras insomnes,
cortinas de pano gastado ocultan a inmensidade do formigueiro, camareiras cos
beizos pintados a tres cores, sorpresa nos rostros da parroquia e sensacións de
aplastamento. Fora ruído, ruído, ruído, muito ruído.
Paso a
paso, entre bulevares e rúas retortas,
prazas ateigadas e outeiros inhóspitos, golpe a golpe entre militares e
pazos de xustiza, entre vidros espellados e destinos inexorábeis, corpo a corpo
entre sunitas e chiitas entre mesquitas
e cibershops, verso a verso entre xente
que sorrí.
Mentres,
os libreiros, venden leises na rúa...
Pontes, que a duras penas atravesan o caudal, pontes de namorados, ollos da ponte, ollos na ponte, ollos do chador, ollos do nicad, ollos do hiyad, ollos vidrosos, ollos de azibache pulido, ollos de orballo, ollos luxuriosos que se miran tras os panos, ollos... a corneta do barco chufla ao seu paso..
Travesía
da cidade. Segimos a indicación do mestre "Chegar, seguindo ao home que
porte un cántaro, parar fronte a porta onde unha Gata amamante a súa estirpe" .
De novo a
noite sen piedade, oculta as senhas do caminho. Os sonhos se agolpan e pelexan
por saír na morada dos ghatos.
Do Texto Chaid Baladi .. ou a hestoria curta dunha viaxe curta que ainda non rematou.Fran del Buey – Cándido Soria
Do Texto Chaid Baladi .. ou a hestoria curta dunha viaxe curta que ainda non rematou.Fran del Buey – Cándido Soria
