Hurghada Lusco e fusco.
Salah abu fahmy serra un tubo
de ferro na escura tasca, premendo del cun un pe coma o Laocoonte pelexando cunha
serpe de prata , súa por todos os poros da súa pel cobriza coma o ferreiro da
fragua de Vulcano, ao fin afoga o tolo
da torca entre mans de chumbo e esparto
coma Saturno devorando ao seu fillo. A pingueira cesou de contar insoportablemente o tempo na súa casa…
No interior, so ten vellas
teteiras omeya, cacharros suxos, cunquiñas de Sucre, mostrador de cupro-níquel cheo de filigranas, albardas
de coiro para os cartos, culleres de guerra, un calendario cos primeiros versos do corán, e sempre unha cadeira onde se sentar.
Salah insomne e canso, nos
invita a pasar pousando a súa man na caixa do corazón, e un doce e imperceptible
As-Salaam alei-kum, salah fillo do
deserto non esquece a súa promesa de aliviar ao camiñante perdido, co agasallo do fumeante chaid baladi..
Senta, adiviñando que
marcharemos, que xamais nos veremos...
orgulloso, sorrí mostrando fotos da
súa filla, “Sara” é di, "significa mel", iso é canto é Salah , iso é
canto quere, iso é canto lembro… bo e
xeneroso, coma único pago so aceitou un Waa
ali-kum Salaam pronunciado silandeiro, xa na lonxania.
A caravana discrecional ponse
en marcha, o sol atravesa o
plano do horizonte
e pasa do hemisferio visible ao non visible, cegándonos
un apocalíptico solpor. As xanelas do autobús son mil espellos oscilantes, o retrovisor un pulido escudo aegis, onde se
reflexan as gorgonas durmidas, a medusa voando nas montañas laranxas, a filla de fordis follando con
perseo no deserto dourado, a filla de ceto sumerxindose decapitada no vermello mar. Por fin, raiolas verdes coma un kiwi, atravesan o invernadoiro de butacas, o crepúsculo invade o sendeiro, a fusión
nuclear acompaña ao ultimo rezo do dia, o "magrit" agónico que brota do afónico altofalante, namentres o condutor
recita o último versiculo asonante.
Xa é mais fusco que lusco
cando nos perdemos unha vez mais na lonxania.
Marchar, camiñar, andar,
voar, ke mais ten... .
.
Do Texto Chaid Baladi .. ou a hestoria curta dunha viaxe curta que ainda non rematou.Fran del Buey – Cándido Soria
No hay comentarios:
Publicar un comentario
fala